Η διαδρομή εκτός από ορειβατικό, είχε και μεγάλο φωτογραφικό ενδιαφέρον, τόσο λόγω των εντυπωσιακών άγριων τοπίων, όσο και της προσπάθειας που κατέβαλαν οι συμμετέχοντες. Είχαμε την τύχη να έχουμε μαζί μας έμπειρους φωτογράφους που κατέγραψαν και τις δύο πλευρές του θέματος. Το υλικό που συγκεντρώθηκε είναι πλούσιο, προς το παρόν όμως, λόγω συντομίας, σ' αυτή την καταχώρηση θα αναρτήσουμε μόνο εκείνες τις φωτογραφίες που έχουν σχέση με την περιγραφή της διαδρομής. Τις τράβηξαν η Μαριανίνα και ο Δημήτρης Λεσσές τους οποίους ευχαριστούμε θερμά. Το δεύτερο μέρος των φωτογραφιών που επικεντρώνονται στον "ανθρώπινο παράγοντα" θα παρουσιάσουμε στην αμέσως επόμενη καταχώρηση.
Όπως είπαμε λοιπόν η πορεία ξεκίνησε από την Εριφή με κατεύθυνση το "Σελίνι" με γρήγορο ρυθμό μεν, αλλά αρκετές στάσεις για επισκόπηση και θαυμασμό του τοπίου.
Στο οροπέδιο σώζονται ακόμα αρκετές συστάδες πρίνων κι έτσι ήταν μεγάλη ανακούφιση το περπάτημα σε μαλακό ίσιο έδαφος κάτω από τη σκιά των ανοιξιάτικων φυλλωμάτων.
Είναι μια μαγευτική περιοχή που δίνει μια ιδέα του πως θα ήταν άλλοτε τα οροπέδια όταν ήταν δασοσκέπαστα κι εδώ κι εκεί συναντούσε κανείς μαντριά όπου κατοικούσαν βοσκοί.
Τα δασάκια όμως σύντομα τελείωσαν. Μπροστά ανοίγονταν εκτάσεις με πέτρες και αγκάθια τις οποίες η ομάδα διέσχισε ηρωικά μεσ' το λιοπύρι, πλησιάζοντας τις κορυφές "Προβατοκεφάλα" και "Μέλισσα" (ή "Αγριομέλισσα").
Δυστυχώς όμως έκανε πια πολύ ζέστη για μια επίσκεψη στις κορυφές και τη θέα προς τους νότιους γκρεμούς. 'Ολοι βιάζονταν να φτάσουν στο μικρό μοναστηράκι του Άη Ισίδερου για φρέσκο, δροσερό νερό της πηγής και ξεκούραση. Το επόμενο και τελευταίο στάδιο της πορείας -η κατάβαση στο Τραπάλου- θα ήταν δύσκολο.
Και πράγματι ήταν. Το μονοπάτι που κάποτε ήταν πετρόκτιστο και καλοσχεδιασμένο, έχει καταστραφεί σε πολλά σημεία από την πλημμύρα του 2010. Κυρίως στο κάτω μέρος, δηλ. πλησιάζοντας στο "παλιό Τραπάλου", ο χείμμαρος το διέλυσε και στη θέση του άφησε τρύπες και βράχους. Αποτέλεσμα, ένα οδυνηρό διάστρεμμα στον αστράγαλο, αλλά και η εκδήλωση μιας μοναδικής σύμπνοιας της ομάδας στο να βοηθηθεί η παθούσα, μένοντας όλοι ενωμένοι, μολονότι έτσι η κατάβαση κράτησε τη διπλή ώρα.
Τέλος πάντων, δεν ήταν κάτι σοβαρό. Βρέθηκε ακόμα χρόνος για να αποθανατίσει ο Δημήτρης ευρήματα στο μέσα (ή παλιό) Τραπάλου...
κι έτσι, φτάνοντας στο γαλαζοπράσινο όρμο, κάποιοι έκαναν το πρώτο τους μπάνιο...
ή και, επειδή ο τόπος είναι κατάλληλος, δοκίμασαν την περίφημη άσκηση που λέγεται "ξυπόλυτο περπάτημα στις κροκάλες" και άλλα φακίρικα κόλπα που κάνουν οι ντόπιοι.
ώσπου έγειρε ο ήλιος και ήρθε η ώρα της επιστροφής.
Surprise! Αφού κάναμε τον δύσκολο χωματόδρομο απ' το Τραπάλου, περνώντας με τα αυτοκίνητα απ' το Καρκινάγρι, βρήκαμε στην Αίθουσα του χωριού ΛΟΥΚΟΥΜΑΔΕΣ!
Θα ξαναπάμε. Γι' αυτή την εκδρομή ευχαριστούμε τους φίλους Γιώργο και Φίλιππο που μας βοήθησαν με το αυτοκίνητο. Μεγάλες διαδρομές σαν αυτή θα ήταν αδύνατες χωρίς τέτοιους ανθρώπους για backup. Με την ευκαρία επίσης, γενικότερα ευχαριστούμε τη φίλη μας Νανά (to agrimi) για τη βοήθειά της στη βελτίωση της εμφάνισης του blo του Συλλόγου μας.
Στην επόμενη καταχώρηση θα δείτε περισσότερες φωτογραφίες από τη διάσχιση . Όπως είπαμε πριν, θα είναι εστιασμένες στον "ανθρώπινο παράγοντα".
Δεν χρειαζόταν να με αναφέρετε. Ευχαριστώ, πάντως. Ευχαριστώ για ... όλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφή