![[eopsi+logo-bw.jpg]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz6ySiG_fbO6-sAp5WFtjFxGu86NizBxrXmw_mNt3B9ZO0V15gEUEV9TeByMDL_nTsuMm8GTZv_gCuptZnXS99ExpZAY9bns-0HpiSNgPxgCtmws7fbBe9r6uxqfuxLF6P7V2E6RXjyurI/s1600/eopsi+logo-bw.jpg)
Κατάκτηση (Συμβολική) της Μέλισσας (1033 μ.)
Η διαδρομή ήταν από το οροπέδιο «Εριφή» μέχρι τον «Άγιο Ισίδωρο». Από τα 25 μέλη και φίλους που είχαν ειδοποιηθεί και είχαν πει πως θα μας έρθουν, κάτι το ένα, κάτι το άλλο τελικά το πρωί της Κυριακής 2 Νοεμβρίου παρουσιάστηκαν μόνο δώδεκα. Ωστόσο εμείς δεν περιμέναμε. Φύγαμε ακριβώς στην ώρα μας –δηλαδή με μόνο μια ώρα καθυστέρηση!
Το πρώτο μέρος της διαδρομής από το Χριστό Ραχών μέχρι την Εριφή έγινε με αυτοκίνητα (του Σταμάτη, της Στρατούλας, του Άγγελου). Μετά άρχισε ο ποδαρόδρομος. Ιχνηλάτης και οδηγός ήταν η Σοφία η οποία δεν φαίνεται στη φωτογραφία διότι προπορεύεται και βρίσκει –πάντα!- τα σημάδια και τη σωστή διαδρομή.
Εδώ είναι ένα από τα μέρη που έρχονται οι ιδιοκτήτες με αυτοκίνητα και ταΐζουν τα κατσίκια. Αλλιώς θα ψοφήσουν απ’ την πείνα. «Πάω να ταΐσω τα ψόφια», όπως λένε χαρακτηριστικά (μας το είπε η Δάφνη).
Ανηφορίζοντας για τη Μέλισσα, οι άνδρες θαυμάζουν τη θέα. Όμως οι γυναίκες κοιτάζουν το έδαφος και στεναχωριούνται. «Τίποτα δεν ζει εδώ» λέει η (άλλη) Σοφία.
«Μόνο κρόκοι υπάρχουν» προσθέτει. «Περίεργο που τα κατσίκια δεν τρώνε τους κρόκους». Πράγματι μέσα στις πέτρες φυτρώνουν πάρα πολλοί κρόκοι αυτήν την εποχή. «Μπορεί να μην τους τρώνε γιατί βλάπτουν τον μεταβολισμό τους, όπως οι παπαγάλοι πεθαίνουν αν φάνε μαϊντανό», σκέφτεται η Ξένια.
Η τελευταία κατηφόρα πριν την τελευταία ανηφόρα. Η κορυφή είναι κοντά.
Πάντως είναι μια κορυφή και είναι ωραία για μια αναμνηστική φωτογραφία.
Ο Κώστας κάτι δείχνει στη Σοφία. Μήπως κάναμε κάποιο λάθος;
Η Ξένια ποζάρει και ο Γιάννης ετοιμάζεται να στρίψει τσιγάρο.
Οι καλλιτέχνες πίσω από το έργο τους: «Ο.Π.Σ. ΙΚΑΡΙΑΣ» με πορτοκαλί μπογιά.
Ξάπλες στον ήλιο του βουνού
(Ας τους άλλους να μελετάνε τους χάρτες)
"Χα χα! Να εκεί πέρα είναι η Μέλισσα!" λέει η Στρατούλα.
Πράγματι, καθώς πέφτει νότια, έξω από τη σημαδεμένη διαδρομή και δεν ξεχωρίζει καθόλου σαν κορφή, την ξεπεράσαμε χωρίς να το καταλάβουμε.
Άρα ήμαστε στη κορυφή «Προβατοκεφάλα» 18 μέτρα χαμηλότερη από τη Μέλισσα.
Ανακαλύπτουμε τα ίχνη άλλων που πέρασαν από εδώ…
«Μα κι ως εδώ πάνω ακόμα!»
Κατήφορος προς τον Άγιο Ισίδωρο με βήμα ταχύ γιατί μας έχει πιάσει πείνα. Οδηγεί η Σοφία
Η κορυφή που φαίνεται στο βάθος θα περιμένει να την «κατακτήσουμε» μια άλλη φορά.
Το σακούλι του οδοιπόρου ανοίγει στον Άγιο Ισίδωρο. Τρώμε Μυτιληνιό «Σφουγγάτο» , Κοτόπουλο στα Κάρβουνα, Πατατοσαλάτα, Καριώτικα «Πιταράκια», κρασί, σαντουϊτσάκια, φιρίκια, καρύδια, μερέντα.
Αχ, αύριο έχω σχολείο...
© Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Υπομονή μέχρι την επόμενη Κυριακή 9 του Νοέμβρη. Μάλλον θα πάμε στη Μεσαριά, κάπου γύρω στην Ακαμάτρα, μπορεί και στο «Κάστρο του Κοσκινά».
Αναρτήσεις
7 σχόλια:
ωραίο φώτο-ρεπορτάζ!
τι ώρα ξεκινήσατε; έκανε ζέστη;
ευχαριστούμε, "Σάμε"!
Όχι αγρίμι, δεν έκανε ιδιαίτερη ζέστη. Με τα κοντομάνικα κι ένα ελαφρύ σακάκι ήμασταν βασικά. Όχι σαν τότε...
Μόνο που είχε καταχνιά στο πέλαγος και δεν βλέπαμε τα νησιά.
Πάμε γερά, η ζυγαριά αρχίζει και γέρνει...τα βουνά θα ξανααποκτήσουν την πραγματική τους διάσταση...
Τα χαιρετίσματα μου σε όλους τους πεζοπόρους...
Δεν έπιασε μανία κανέναν για "rock hopping"? Ή δεν ήσαστε τόσο "ανώριμοι"? χιχιχι
Μπράβο. Είναι μια πολύ καλή αρχή.
Εύχομαι ακόμα καλύτερη συνέχεια!
Νικος
Ωπ, να κι ο Νίκος, άλλος ένας μοναχικός εξερευνητής. Ευχαριστούμε Νίκο. Έχει μαζευτεί αρκετός κόσμος με πολλά και διάφορα ενδιαφέροντα και κίνητρα. Υπάρχουν πολλά πρακτικά ζητήματα κι εκκρεμότητες, όμως μου κάνει τεράστια εντύπωση ότι όλους μας ενώνει το "πάμε". Δεν πίστευα ότι θα υπήρχε τόση διάθεση και περιέργεια.
Έχουμε εκδρομή ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ!
Δημοσίευση σχολίου