![[eopsi+logo-bw.jpg]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz6ySiG_fbO6-sAp5WFtjFxGu86NizBxrXmw_mNt3B9ZO0V15gEUEV9TeByMDL_nTsuMm8GTZv_gCuptZnXS99ExpZAY9bns-0HpiSNgPxgCtmws7fbBe9r6uxqfuxLF6P7V2E6RXjyurI/s1600/eopsi+logo-bw.jpg)
Περπάτημα από τη Δάφνη στον Κάμπο
Φωτογραφία του παλιού σιδεράδικου της Δάφνης. Εκεί κοντά αρχίζει το μονοπάτι.
Δεν ήταν όμως μονοπάτι. Όταν ρωτήσαμε τους χωριανούς, το ονόμασαν «μουλαρόδρομο» -δηλαδή «ρύμη». Και πράγματι, ο Στέλιος είναι πολύ χαρούμενος. Τέτοια φαρδιά ρύμη, χτισμένη μάλιστα με λευκή μαρμαρόπετρα, σπάνιο να συναντήσει κανείς σε ακέραιη κατάσταση.
Στην όμορφη ρύμη μέσα στην πρασινάδα η ομάδα έχει κέφια. Να πηγαίνει έτσι άραγε μέχρι τον Κάμπο;
Ποιοι είν' αυτοί οι παραδοσιακοί τύποι; Ο ένας με φυλάκι στη πλάτη κι ο άλλος σκυφτός, περπατούν, κοντοστέκονται κάθε τόσο και κουβεντιάζουν;
Ενώ αφήνουμε πίσω μας το χωριό, ξαφνικά συννεφιάζει. Το τοπίο παίρνει μια μυστηριακή όψη. Επειδή ξέρω ότι η Δάφνη ιδρύθηκε στα χρόνια του Βυζαντίου, κάνω παραλληλισμούς με το Μυστρά. Όμως καταλήγω να μιλάω μόνος μου. Τους άλλους τους έχει πάρει ο κατήφορος.
Μετά την «ποριά» -δηλαδή, τη πόρτα του φράκτη που εμποδίζει τα κατσίκια να μπουν στις καλλιέργειες- μπαίνουμε σε βοσκότοπους. Η ρύμη έχει καταστραφεί και μετά βίας βρίσκουμε τη σωστή διαδρομή. Όμως τι ευχάριστη έκπληξη! Παντού φυτρώνει και ευωδιάζει φασκόμηλο! Βουλιάζουμε μέσα στο δυνατό αναζωογονητικό άρωμα του.
Η Έφη είναι πολύ χαρούμενη με όλο αυτό το φασκόμηλο.
Βρίσκουμε ένα δέντρο που δεν το ήξερα. Φυτρώνει παντού γύρω και μοιάζει λίγο με Φουντουκιά. Το λένε «Ασταρακιά» (Styrax officinalis) και είναι χαρακτηριστικό της Μεσαριάς.
Τα νεότερα μέλη της συντροφιάς «αγριεύουν». Το παλιό αλώνι γίνεται κάστρο για πόλεμο.
Πιο χαμηλά στη χαράδρα συναντάμε λείψανα λατομείου μαρμάρου. Έψαχναν να βγάλουν μάρμαρο εδώ στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Οι γνώστες των περιστατικών μας διηγούνται ιστορίες για Άραβες επενδυτές με δολάρια και πούρα, κυβερνητικούς παράγοντες, ελικόπτερα κτλ.
«Θα προσελκύσωμεν επενδυτάς. Εν ανάγκη θα τους ρυμουλκήσωμεν!»
Βγαίνουμε από τη χαράδρα. Πατάμε πεδινό έδαφος. Πολλά παλιά ψυγεία εδώ, όμως δεν έχουν μέσα μπύρες. Χρησιμεύουν για ντουλάπια στους γεωργούς.
Η έξοδος από τη χαράδρα καταμεσήμερο. Σύμφωνα με τις ενδείξεις στα προϊστορικά χρόνια εδώ ήταν λιμνοθάλασσα και βάλτοι. Θα είχε πολύ κυνήγι και ψάρεμα και άνθρωποι τότε ίσως ζούσαν σ’ εκείνους τους λόφους. Η Ντίνα μου λέει να μη βγάζω φωτογραφίες κόντρα στο φως. Εμπιστεύομαι τους πρόσθετους ειδικούς αισθητήρες της μηχανής μου και η φωτογραφία βγαίνει εντάξει.
Ξεκούραση στα πεδινά. Πιο κάτω συναντήσαμε κόσμο κάτω από τα λιόδεντρα. «Τι κουραζόσαστε; Αν θέλετε κούραση, να μαζεύατε ελιές», μας είπαν γελώντας.
Τα κορίτσια κάθονται καταμεσής στη ξερή κοίτη του ποταμού «Βουτσιδέ». «Γιατί κάθεστε εκεί;» «Άστε μας ήσυχες. Ήμαστε νεράιδες και κολυμπάμε»!
Φτάσαμε στο χωριό «Κάμπος» και φάγαμε στου …
Μαγεριό, χοιρινό κρασάτο, μπουρεκάκια, πατάτες τηγανιτές, σαλάτα με καθούρα και ρόκα
Και συναντήσαμε φίλους
© Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Ο Κάμπος και ο Κοσκινάς (ή "Κεφάλα") όπως φαίνονται από τη ταβέρνα «Του Πασχαλιά».
Θα ξαναμπούμε σ’ αυτό το άδυτο. Πρέπει να βρούμε τη συνέχεια της διαδρομής προς τα πάνω, δηλαδή ένα μονοπάτι από τη Δάφνη μέχρι το Κάστρο.
* * *
υ.γ. θερμές ευχαριστίες στον φίλο Γιώργο Μαζωνάκηπου μας μετέφερε με το «τρόκι» του στη Δάφνη και ήρθε μετά και μας μάζεψε από τον Κάμπο.
UPDATE
---------------
Μας προέκυψαν κι άλλοι που περπατούν και αγαπούν αυτή τη περιοχή
Πληροφορίες στο μπλογκ του αγριμιού και στα φωτοσχόλια που θα δείτε αφού ανοίξετε την πρώτη φωτογραφία της παραπάνω σειράς © Λαμπρινή Μυλωνά
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Ωραία στα φασκόμηλα, και το ρέμα από κάτω, ολόισιο και κρυφό, είναι τέλειο για river trekking!
Τα' χουμε πει αυτά. Φαίνεται πως τους άρεσε και πολυ χαίρομαι.
"Πρόσθετοι ειδικοί αισθητήρες της μηχανής μου" χεχεχε ... Ευχαριστώ που το ανέφερες. Καλά τα μαστορέματά μου, γαμάτη η φωτογραφία, όμως αν έχεις το μάτι, το μυαλό και τον τόπο, τι;
Χαιρετίσματα σε όλους, τους ξέρω, δεν τους ξέρω.
Αθηνά
Πολλές φορές έχω μιλήσει για σένα. Τι άλλα καλά έχεις να μας προτείνεις, αγριμάκι;
Άγγελε, ρώτησα για το Βουτσιδέ, αλλά δεν εντόπισα άλλο όνομα εκτός από αυτό. Ελπίζω βέβαια να μιλάμε για το ίδιο ρέμα (ψηλά), καθώς οι Μεσαρίτες συνομιλητές μου έλεγαν ότι δεν έχει σχέση με την Πούντα αλλά πηγάζει από την Περαμαριά (κάποιος αναφέρθηκε σε ένα "Ξερόρυακο" αλλά αυτό είναι μάλλον επίθετο, όχι όνομα για το ρέμα).
Μου είπαν όμως ότι η ονομασία Βουτσιδές προέρχεται από μια παλιά ικαριακή λέξη (ίσως ομηρική) που μάλλον έχει την ίδια ρίζα με τη βοή (ή ίσως και τον βου...), καθώς μαρτυρά και ένα παλιό αίνιγμα που ξεκινά με τη φράση "Ένα βούιν ηβουίστη", καθώς και ο τύπος "βούγιαξέ τον" για να πουν "φώναξέ τον".
Με άλλα λόγια, οι Μεσαρίτες ονόμασαν το ποτάμι Βουτσιδέ από τη βουή που κάνει καθώς κατεβαίνει στο ρουμάνι το χειμώνα με τις βροχές.
Θα ξαναπροσπαθήσω τις επομενες μέρες με τίποτα πιο γέρους, αλλά ίσως πρέπει να ερωτηθεί κόσμος από "απέσω" (δηλ. από την εσωτερική πλευρά της Κεφάλας, Κοσοίκια, Πετροπούλι) καθώς οι Ακαματριώτες που ξέρω εγώ είναι πολύ "κάτω" ως προς αυτό που ψάχνεις. Και προς Φραντάτο-Μάραθο μπορεί να ξέρουν κάτι παραπάνω.
Δημοσίευση σχολίου