Στο τέλος του περασμένου Ιουλίου μια μεγάλη ομάδα νέων παιδιών του Σώματος Ελλήνων Οδηγών από διάφορα μέρη της Ελλάδας και συνοικίες της Αθήνας ήλθαν στην Ικαρία.
Κατασκήνωσαν στην περιοχή Φλες κοντά στον Εύδηλο
και ανέλαβαν πολλές καλές δράσεις, μία από τις οποίες ήταν ήταν ο καθαρισμός και η σήμανση κάποιου σημαντικού μονοπατιού στην περιοχή του Ευδήλου. Γι' αυτό το σκοπό ήρθαν σ' επαφή με το Σύλλογό μας και εμείς τους προτείναμε για δουλειά την υπέροχη λιθόστρωτη “ρύμη” που συνδέει το χωριό Κεραμέ κοντά στην ακτή με το παλιό ορεινό χωριό “Δρούτσουλας”.
Μια εβδομάδα πριν την άφιξη της ομάδας στην Ικαρία, συναντηθήκαμε με την αρχηγό της αποστολής και πήγαμε να δούμε τη διαδρομή για να εκτιμήσουμε τις αποστάσεις και τις ώρες δουλειάς. Βρήκαμε τη ρύμη σε αρκετά καλή κατάσταση κι έτσι αποφασίσαμε ότι, αν και οι μετακινήσεις της ομάδας από και προς τη δουλειά θα ήταν κάπως χρονοβόρες και κουραστικές, η επιχείρηση ήταν εφικτή. Σημαντικό ρόλο στην απόφαση μας έπαιξε η διατηρούμενη σε σημαντικό βαθμό ακεραιότητα της λιθόστρωτης ρύμης, καθώς και η ακεραιότητα και η ομορφιά του πολύ χαρακτηριστικού “μεσογειακού τύπου” νησιώτικου τοπίου το οποίο διασχίζει.
Η Σοφία, ο Αλέξανδρος, ο Χρήστος Δ, ο Νίκος, η Αλεξάνδρα, η Εύη, η Ισμηνη, η Σέμη, η Άννα και ο Χρήστος Σ. δούλεψαν επί 6 ώρες κάθε μέρα για 10 ημέρες. Τις 3 πρωινές ώρες δούλευαν στο μονοπάτι, ενώ τις 3 απογευματινές ώρες έμεναν στην κατασκήνωση και ετοίμαζαν τις πολλές χρωματιστές πινακίδες της σήμανσης.
Τις πιο πολλές μέρες έκανε ζέστη που μας δυσκόλεψε κυρίως στο πρώτο μέρος της διαδρομής κοντά στη θάλασσα. Όμως όταν πιάσαμε τα ψηλώματα, το κλίμα άλλαξε και ήταν πιο δροσερά. Κάποια στιγμή, ενώ όλοι νόμιζαν ότι δεν θα τελειώναμε ποτέ, φτάσαμε στον Δρούτσουλα και ανεβήκαμε στην όμορφη μικρή πλατεία.
Η πιο όμορφη μέρα της επιχείρησης ήταν όταν ολοκληρώθηκε η σήμανση και στήθηκαν οι πινακίδες. Τότε η διαδρομή “πήρε χαρακτήρα” και οι ατελείωτες ώρες δουλειάς με τσάπες, πριόνια και πινέλα, “έδεσαν” σε ένα έργο “με υπογραφή”.
Ήταν καταπληκτικά παιδιά, είχαν τέλειο κέφι, έκαναν καλή δουλειά και θέλουμε να ξανάρθουν!
Αντί για πιο πολλές φωτογραφίες που περιμέναμε, ΜΙΑ ΕΚΠΛΗΞΗ! Πριν λίγες μέρες ανέβηξκε στο youtube καταπληκτικό βιντεάκι που γυρίστηκε από τα παιδιά στη διάρκεια της δουλειάς. Δείτε το!
4 σχόλια:
Άγγελε, σ' ευχαριστούμε τόσο πολύ... Γιατί δε μας ειδοποίησες, αδερφέ μου, να κεράσουμε κάτι τα παιδιά, να τα υποδεχτούμε όπως έπρεπε. Ήμουν στην αυλή κι άσπριζα, μέχρι να βγω είχατε φύγει. Ύστερα είδα την επιγραφή. Τι κρίμα... Δεν είχα ιδέα...
Σας ευχαριστούμε όλοι οι χωριανοί ιδιαίτερα.
Κι εγώ προσωπικά που πραγματοποιήσατε ένα από τα όνειρά μου. Θα σας περιμένουμε σε μελλοντικές αναβάσεις... Μην ξεχάσεις...desikaria@yahoo.gr. Εκεδά θα 'μαι...
Δεν έχεις να ευχαριστήσεις για τίποτα. Ίσα-ίσα εμείς σ' ευχαριστούμε γιατί βοήθησες πάρα πολύ, αν και όχι εν γνώσει σου ίσως, με έναν έμμεσο, αλλά καθοριστικό τρόπο.
Άκου πως.
Προσωπικά δεν γνώριζα πολλά γι' αυτό το μονοπάτι. Όμως στενή φίλη, η Ελένη, δεινή πεζοπόρος, το ήξερε. Παρακολουθώντας το μπλογκ του κ. Ροβιθέ από τα σχόλιά σου εκεί βρήκε στο παλιό μπλογκ σου εξαιρετικές φωτογραφίες και περιγραφές τις οποίες με ενθουσιασμό αναδημοσίευσε (copy-paste) στο δικό της μπλογκ σε μια σύντομη αγγλόφωνη καταχώρηση όπου καταθέτει τα δικά της συναισθήματα τόσο για την παιδική ηλικία όσο και για τους ποδαρόδρομους.
Εκεί το είδα κι εγώ το μονοπάτι και το εκτίμησα.
Όταν μήνες μετά ήρθαν οι Οδηγοί και ζήτησαν μια καλή διαδρομή για να φτιάξουν που όμως να είναι κοντά στον Εύδηλο για να μην έχουν πρόβλημα με τις μετακινήσεις, σκέφτηκα μέσως το "Κεραμέ - Δρούτσουλας". Συμφωνούσαν κι άλλοι δυο από τον Σύλλογο, ο Λευτέρης κι η Λίνα που το είχαν περπατήσει πρόσφατα και είπαν ότι δεν παρουσίαζε δυσκολίες. Κι έτσι το προτείναμε, το επισκεφτήκαμε με την αρχηγό της αποστολής και αποφασίστηκε κι έγινε!
Ήταν πολύ ωραία. Ήταν από τις πιο "ακέραιες" διαδρομές που έχω δει στην Ικαρία, ενώ και στα παιδιά "έκανε νόημα" και η δουλειά βγήκε πιο καλά.
Όταν φτάσαμε στον Δρούτσουλα σε πήρε το μάτι μου κάπου μια γυναικεία φιγούρα που "πετούσε" εδώ κι εκεί, όμως δεν σου μίλησα. Ήμουν απασχολημένος με τα παιδιά που έπαιρναν συνεντεύξεις on camera γιορτάζοντας το τέλος της δουλειάς, και μετά έπρεπε να φύγουμε γρήγορα γιατί η κατασκήνωση είχε πολύ σφιχτό πρόγραμμα για φαγητό, δραστηριότητες κτλ.
Να μας προσέχετε την πινακίδα! Τα παιδιά πολύ καμάρωναν γι' αυτήν. Σκεφτήκαμε και για άλλη φορά άλλη αποστολή Οδηγών να φιλοξενηθούν στον Ξενώνα και να συνεχίσουμε τη δουλειά πιο πάνω. Έχει καταπληκτικές διαδρομές από τον Δρούτσουλα προς τον Αθέρα, την Αρέθουσα ή τον Κοσκινά.
Θα δούμε.
Ευχαριστούμε.
Ναι, ξέρω, μου 'πε κι ο Λευτέρης... Ήλπιζα να γίνει κάτι, όταν έγραφα την ανάρτηση και να, τα θαύματα...
Σαν τα μάτια μας την έχουμε την πινακίδα, μη φοβάσαι.
Έχεις δίκιο, υπάρχουν ωραίες διαδρομές... Η καλύτερη νομίζω αυτή που ανεβαίνει προς τον Αη Στάθη... Τέλεια, περνάς μέσα από "Του Καλογερή τους κήπους" μια όαση στη μέση του Αιθέρα, όπου παλιά πριν κατεβάσουν στο Δρούτσουλα το νερό, καλλιεργούσαν τα πάντα. Ο παππούς μου, να φανταστείς, είχε εκεί αμπέλι... Πίνεις καθάριο νερό από το βράχο, όλες τις εποχές, και υπάρχει μάλιστα ένα παλιό μετόχι Μεσαρίτικο ιδιαίτερα όμορφο. Έπειτα φτάνεις στην εκκλησιά και μπορείς να χαζέψεις και τη βόρεια και τη νότια μεριά του νησιού. Πάτμο και Χιό ταυτόχρονα.
Επίσης αξιόλογη η διαδρομή προς Αρέθουσα ιδιαίτερα στο σημείο όπου ενώνονται δυο χείμαρροι, τα Διπλόρυακα, όπως τα λέμε.
Προς Κεφάλα, μόνο με τους ατσίρους του Σ., ξέρεις εσύ...υπέροχα όμως.
Συνεχίζω να σ' ευχαριστώ, ανάμεσα στ' άλλα, και για το παλιό σπίτι του Τσεπέρκα, αν μου επιτρέπεις, που το σεβάστηκες τόσο κι έδωσες στη φιλενάδα μου, τη Ρηνιώ, τη μεγαλύτερη ανακούφιση εφέτος που το είδε μετά από χρόνια...
Το μπλογκ μου υπάρχει, απλά ως tirimata9 καθώς ως άσχετη κάνω γκάφες. Στο λέω γιατί ελπίζω να βάλω μερικές φωτό από διαδρομές μόλις μπορέσω, για να πάρεις ιδέες και έμπνευση.
Καλή νύχτα και μην ξεχάσεις τις ευχαριστίες μας στα παιδιά...
Δείτε το χαρούμενο βιντεάκι που τράβηξαν τα παιδιά στη διάρκεια της δουλειάς! Τώρα μόλις προστέθηκε στην αρχική ανάρτηση.
Δημοσίευση σχολίου