Περπάτημα από τη Δάφνη στον Κάμπο
Η διαδρομή ξεκίνησε από το όμορφο χωριό «Δάφνη» στους πρόποδες του Κοσκινά, όπου και το ομώνυμο βυζαντινό κάστρο. Η πρόκληση ήταν να βρούμε ένα μονοπάτι για να βγούμε στον Κάμπο, τη μοναδική πεδινή κοιλάδα της Ικαρίας όπου ήταν ο κυριότερος οικισμός του νησιού στους αρχαίους και μεσαιωνικούς χρόνους.
Φωτογραφία του παλιού σιδεράδικου της Δάφνης. Εκεί κοντά αρχίζει το μονοπάτι.
© Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Δεν ήταν όμως μονοπάτι. Όταν ρωτήσαμε τους χωριανούς, το ονόμασαν «μουλαρόδρομο» -δηλαδή «ρύμη». Και πράγματι, ο Στέλιος είναι πολύ χαρούμενος. Τέτοια φαρδιά ρύμη, χτισμένη μάλιστα με λευκή μαρμαρόπετρα, σπάνιο να συναντήσει κανείς σε ακέραιη κατάσταση.
© Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Στην όμορφη ρύμη μέσα στην πρασινάδα η ομάδα έχει κέφια. Να πηγαίνει έτσι άραγε μέχρι τον Κάμπο;
© Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Ποιοι είν' αυτοί οι παραδοσιακοί τύποι; Ο ένας με φυλάκι στη πλάτη κι ο άλλος σκυφτός, περπατούν, κοντοστέκονται κάθε τόσο και κουβεντιάζουν;
© Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Ενώ αφήνουμε πίσω μας το χωριό, ξαφνικά συννεφιάζει. Το τοπίο παίρνει μια μυστηριακή όψη. Επειδή ξέρω ότι η Δάφνη ιδρύθηκε στα χρόνια του Βυζαντίου, κάνω παραλληλισμούς με το Μυστρά. Όμως καταλήγω να μιλάω μόνος μου. Τους άλλους τους έχει πάρει ο κατήφορος.
© Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Μετά την «ποριά» -δηλαδή, τη πόρτα του φράκτη που εμποδίζει τα κατσίκια να μπουν στις καλλιέργειες- μπαίνουμε σε βοσκότοπους. Η ρύμη έχει καταστραφεί και μετά βίας βρίσκουμε τη σωστή διαδρομή. Όμως τι ευχάριστη έκπληξη! Παντού φυτρώνει και ευωδιάζει φασκόμηλο! Βουλιάζουμε μέσα στο δυνατό αναζωογονητικό άρωμα του.
© Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Η Έφη είναι πολύ χαρούμενη με όλο αυτό το φασκόμηλο.
© Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Βρίσκουμε ένα δέντρο που δεν το ήξερα. Φυτρώνει παντού γύρω και μοιάζει λίγο με Φουντουκιά. Το λένε «Ασταρακιά» (Styrax officinalis) και είναι χαρακτηριστικό της Μεσαριάς.
© Karl Hauser
Τα νεότερα μέλη της συντροφιάς «αγριεύουν». Το παλιό αλώνι γίνεται κάστρο για πόλεμο.
© Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Πιο χαμηλά στη χαράδρα συναντάμε λείψανα λατομείου μαρμάρου. Έψαχναν να βγάλουν μάρμαρο εδώ στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Οι γνώστες των περιστατικών μας διηγούνται ιστορίες για Άραβες επενδυτές με δολάρια και πούρα, κυβερνητικούς παράγοντες, ελικόπτερα κτλ.
© Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
«Θα προσελκύσωμεν επενδυτάς. Εν ανάγκη θα τους ρυμουλκήσωμεν!»
© Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Βγαίνουμε από τη χαράδρα. Πατάμε πεδινό έδαφος. Πολλά παλιά ψυγεία εδώ, όμως δεν έχουν μέσα μπύρες. Χρησιμεύουν για ντουλάπια στους γεωργούς.
© Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Η έξοδος από τη χαράδρα καταμεσήμερο. Σύμφωνα με τις ενδείξεις στα προϊστορικά χρόνια εδώ ήταν λιμνοθάλασσα και βάλτοι. Θα είχε πολύ κυνήγι και ψάρεμα και άνθρωποι τότε ίσως ζούσαν σ’ εκείνους τους λόφους. Η Ντίνα μου λέει να μη βγάζω φωτογραφίες κόντρα στο φως. Εμπιστεύομαι τους πρόσθετους ειδικούς αισθητήρες της μηχανής μου και η φωτογραφία βγαίνει εντάξει.
© Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Ξεκούραση στα πεδινά. Πιο κάτω συναντήσαμε κόσμο κάτω από τα λιόδεντρα. «Τι κουραζόσαστε; Αν θέλετε κούραση, να μαζεύατε ελιές», μας είπαν γελώντας.
© Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Τα κορίτσια κάθονται καταμεσής στη ξερή κοίτη του ποταμού «Βουτσιδέ». «Γιατί κάθεστε εκεί;» «Άστε μας ήσυχες. Ήμαστε νεράιδες και κολυμπάμε»!
© Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Φτάσαμε στο χωριό «Κάμπος» και φάγαμε στου …
© Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Μαγεριό, χοιρινό κρασάτο, μπουρεκάκια, πατάτες τηγανιτές, σαλάτα με καθούρα και ρόκα
Και συναντήσαμε φίλους
© Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Ο Κάμπος και ο Κοσκινάς (ή "Κεφάλα") όπως φαίνονται από τη ταβέρνα «Του Πασχαλιά».
© Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Θα ξαναμπούμε σ’ αυτό το άδυτο. Πρέπει να βρούμε τη συνέχεια της διαδρομής προς τα πάνω, δηλαδή ένα μονοπάτι από τη Δάφνη μέχρι το Κάστρο.
© Ελένη Ικάνου
* * *
υ.γ. θερμές ευχαριστίες στον φίλο Γιώργο Μαζωνάκηπου μας μετέφερε με το «τρόκι» του στη Δάφνη και ήρθε μετά και μας μάζεψε από τον Κάμπο.
UPDATE
---------------
Μας προέκυψαν κι άλλοι που περπατούν και αγαπούν αυτή τη περιοχή