Αν αναρωτηθήκατε γιατί, αφού είναι Άνοιξη, δεν ανεβαίνουν σελίδες με νέες εκδρομές, ο λόγος είναι ότι ακολουθούμε τις Καταστατικό μας και ασχολούμαστε με τη σηματοδότηση!
Τα μονοπάτια δεν υπάρχουν έτσι απλά "εκεί έξω", αιώνια, ακατάλυτα και διαθέσιμα. Είναι ανθρώπινες κατασκευές και από τότε που (κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1970) έπαψαν να χρησιμοποιούνται ως μοναδικοί δρόμοι, τα περισσότερα θα είχαν κλείσει, καταστραφεί ή εξαφανιστεί. Εκτός κι αν κάποιοι άνθρωποι, αγρότες ή πεζοπόροι, ατομικά ή συλλογικά, δεν φρόντιζαν να τα κρατούν ανοιχτά με το κλαδευτήρι, το πριόνι και τη τσάπα και τελικά -για τους επισκέπτες μας, αλλά και για μας τους ίδιους και τα παιδιά μας- με το πινελάκι ξανά και ξανά κάθε χρόνο.
Όχι λοιπόν τα μονοπάτια δεν υπάρχουν "εκεί έξω" από μόνα τους. Κάποιοι άνθρωποι έχουν φροντίσει και φροντίζουν συνεχώς "τα μονοπάτια να είναι εκεί έξω". Αυτό κάνουμε φέτος την Άνοιξη. Με τα σημαδάκια μας διευκολύνουμε πεζοπόρους να περπατήσουν με σιγουριά. Κι εκείνοι με τη σειρά τους βοηθούν, με τα πατήματά τους στο χώμα, σιγά-σιγά, "ο ένας πισ' τον άλλον", τα πατούν και τα κρατούνε ανοιχτά.
Πάντως κάποια στιγμή θα πάμε κάποια εκδρομή τελικά. Το πολύ το πινελάκι το βαριέται κι ο ... μπογιατζής.
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Ποιός άσχετος λέει "τα μονοπάτια είναι εκεί έξω"; Τίποτα δεν είναι "εκεί έξω". Ή μάλλον εκεί έξω είναι το τίποτα. Όλα τα πράγματα κάποιος τα φτιάχνει, διαλύονται και τα ξαναφτιάχνει κάποιος άλλος.
Μιας και είπα "κάποιος τα φτιάχνει", θυμάσαι την απογοήτευση που σημαδεύαμε χιλιόμετρα διαδρομής και μετά έβρεξε και πλύθηκαν και εξαφανίστηκαν τα σημάδια;
Προσέχετε. Ο ανοιξιάτικος καιρός είναι άστατος.
Φέτος η άνοιξη είναι ανησυχητικά πολύ πρώιμη και ανησυχητικά στεγνή.
Δημοσίευση σχολίου