Στο Μονοπάτι των Ξωτικών μετά τη βροχή
(ή "Μονοπάτι των Μανιταριών" ή "Μονοπάτι των Δύο Μοναστηριών" ή "Μονοπάτι των Παιδιών του Σχολείου από τις Ράχες στον Εύδηλο μέχρι το 1960")
© Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Ικαρίας
Η επίσημη αρχή της διαδρομής είναι ο Χριστός Ραχών, όμως εμείς «κλέψαμε» μερικά χλμ και ξεκινήσαμε από των Πλατέδων, μια μακρινή συνοικία του παλιού χωριού «Λαψαχάδες» πάνω από τα Μαντριά.
Άποψη του δάσους (ικαρ, «ρουμάνι», από το τουρκ. «ορμάν») που διασχίζει η διαδρομή. Ο καιρός είναι υγρός αφού το βράδυ έβρεχε. Αν και παπούτσια και παντελόνια μουσκεύουν, και οι βρεγμένες πέτρες γλιστρούν, μετά τη βροχή είναι η καλύτερη ώρα να διασχίζεις δάσος. Διότι...
Γυαλίζει και φαίνεται καλά η παράξενη λειχήνα που σκεπάζει τις πέτρες.
Τα μανιτάρια φυτρώνουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Ξεπετάγονται κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια μας.
Στην όχθη του Ποταμού Χαλικιά επιτέλους ένα ξέφωτο και λίγος ήλιος για να φωτογραφηθούν μερικοί της ομάδας.
Η ορεινή κοιλάδα «Κεραμωτό». Ένα από τα «ησυχαστήρια» της Ικαρίας.
(προσοχή: οι σκύλοι δαγκώνουν!)
(προσοχή: οι σκύλοι δαγκώνουν!)
Αρωματική Τσικουδιά το Φθινόπωρο. Συγγενική ποικιλία της Φιστικιάς, η Τσικουδιά είναι θάμνος ή δέντρο που φυτρώνει στα όρη και στα καριώτικα λέγεται «Τσουρουμελέ».
"Άργιοι" (είδος βελανιδιάς) στα σκοτεινά βάθη του Ρουμανιού. Μάλλον είναι φανερός ο λόγος που οι πρώτοι που έκαναν τη διαδρομή την ονόμασαν «Μονοπάτι των Ξωτικών».
Όπου δεν έχει αρκετό χώμα τα μανιτάρια φυτρώνουν στα δέντρα. No problem!
Κλασική φωλιά ξωτικού.
Κατεβαίνοντας για την κοιλάδα «Λίδι». Καιρός ομιχλώδης και πολύ ταιριαστός.
Γι' αυτό το είδος πηδηχτού περπατήματος σε κακοτράχαλο κατηφορικό μονοπάτι ορισμένοι "ερευνητές" έχουν πει ότι είναι οι απαρχές του Ικαριώτικου χορού! Χμμ.. Εσείς τι λέτε;
Στο Λίδι και μπροστά η ομίχλη. Μετά τη βροχή το ζεστό χώμα και τα δέντρα αναδίδουν ατμούς.
Η Μονή Θεοκτίστης όπως φαίνεται από το μονοπάτι. Πίσω από τον δασωμένο λόφο είναι η «Πηγή» και τα άλλα χωριά της Περαμεριάς.
Ανηφορίζοντας για το Μοναστήρι στο δάσος κρύβονται πολλά παλιά σπίτια. Εδώ παλιά κυκλοφορούσε («ήζαλε») και έμενε πολύς κόσμος.
Δυστυχώς δεν είχε λουκουμάδες…
"Σπιτότοπος"
Λήψη από την ρύμη που κατηφορίζει από την Πηγή για τον Κάμπο.
Λήψη από την ρύμη που κατηφορίζει από την Πηγή για τον Κάμπο.
Η αυλή της Αγίας Ειρήνης όπου άνοιξαν τα ταπεράκια για το γεύμα και τελείωσε η εκδρομή.
Φωτογράφος της πορείας ήταν η Ξένια. Ευχαριστούμε.
Υ.Γ.1: Πλήρες αρχείο παλαιών και νέων φωτογραφιών από το Μονοπάτι των Ξωτικών θα βρείτε σ’ αυτήν την διεύθυνση στο Φλικρ.
Υ.Γ.2: Στο blog της φίλης Ελένης θα βρείτε πολλά 1) γενικά για το σχέδιο "Μονοπάτια της Ικαρίας", και 2) λεπτομερή περιγραφή της συγκεκριμένης διαδρομής. Αν θέλετε κάτι περισσότερο να μάθετε (διάρκεια, χάρτης, απόσταση), feel free να αναρτήσετε σχόλιο εδώ.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
"Τα μανιτάρια φυτρώνουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Ξεπετάγονται κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια μας!"
ΧαΧαΧα :] Ε όχι δα! Και μετά με λέτε εμένα τερατολόγο!..
Τέλεια περιγραφή. Τέλειο μονοπάτι. Τέλειες φωτογραφίες. Μόνο που δεν λέτε τι μύριζε. Τι μύριζε;
Τι μύριζε; Μύριζε ... μανιτάρια!!!
--------------------------------
Γειά σου ρε αγρίμι, ιχνηλάτισσα! Βρήκες την αποστολή σου, τουλάχιστον ως προς εμάς δηλαδή θέλω να πω.
--------------------------------
Πότε θα μας έρθεις; Ή είσαι ήδη Ικαρία και δεν το ξέρω -ως συνήθως;
Δημοσίευση σχολίου