Ο Άγνωστος Τρίπατος Ράτσος στη Χάλαρη

Χαίρετε followers και φίλοι αναγνώστες

Η σημερινή καταχώρηση είχε προαναγγελθεί στο προηγούμενο που ήταν όλο βουνά. Αυτή εδώ είναι όλο νερά.

Τέτοια εποχή δεν έχει ακόμα βρέξει σταγόνα στα νησιά, ωστόσο, όπως έγραψε σε σχόλιο στο Φλικρ μια φίλη, “Τι θα φορεθεί την επόμενη άνοιξη βγαίνει στην πασαρέλα το φθινόπωρο της προηγούμενης χρονιάς”. ΄Έτσι λοιπόν αυτή η καταχώρηση είναι για να ξέρετε ποια είναι 'η τάση' -καλά να 'μαστε- την ερχόμενη άνοιξη και νωρίς το καλοκαίρι.

Η εκδρομή για την ανακάλυψη του 'Ράτσου' έγινε στις 12 Ιούνη και δεν ήταν 'επίσημη εκδρομή του Συλλόγου' αλλά προέκυψε σαν έμπνευση της στιγμής.
Tο είχαμε ξαναπροσπαθήσει χωρίς επιτυχία σε παλιότερη πορεία στην 'Ανω Χάλαρη'

κι έτσι και φέτος πάλι συζητάγαμε “είναι καιρός να πάμε”, “πότε θα πάμε;”, ποιοί θα ΄ρθουν”, “ποιός μπορεί;”, “ποιός δεν μπορεί;”, τελικά μια μέρα η Ξένια βρήκε στην πλατεία δυο φίλους της και αντί να κάθονται για καφέ, απλά ξεκίνησαν για τη Χάλαρη.

Κατέβηκαν στο φαράγγι από την είσοδο στον Προφήτη Ηλία (λίγο μετά το Οινοποιείο Αφιανέ) με αρχικό προορισμό τα “Διπόταμα” (ή “Διπλοπόταμα”).

Το μόνο γνωστό (από προηγούμενη πορεία) ήταν ότι δεν υπήρχε μονοπάτι για τον Ράτσο, αλλά θα έπρεπε αφού έφταναν στα Διπόταμα να σκαρφαλώσουν μέσα στην κοίτη του ποταμού για να φτάσουν στον καταρράκτη. Και η μόνη βοήθεια -η αν θέλετε, “ενθάρρυνση”- ήταν μια πινακίδα (πορτοκαλί βέλος) καρφωμένη σε δέντρο στην αρχή της διαδρομής (δηλαδή, στα Διπόταμα) που δείχνει τη σωστή κατεύθυνση (δεξιά, στον δυτικό παραπόταμο).

Τέλος πάντων, στην αρχή, περπατώντας στη σηματοδοτημένη διαδρομή από τον Προφήτη Ηλία με πορεία για τα Διπόταμα, πρώτα έφτασαν στο γνωστό καταρράκτη 'Ραξούνια' όπου οι φίλοι ενθουσιάστηκαν για κατάλαβαν τι τους περιμένει παραπέρα. Οι φωτογραφίες μιλούν.

Ωστόσο, πριν κατέβουν στα Διπόταμα, έγινε άλλη μια φιλότιμη προσπάθεια να βρεθεί μονοπάτι απευθείας για το Ράτσο κι έτσι να αποφύγουν το δύσκολο “river trekking”, όμως χωρίς αποτέλεσμα. Οι φωτογραφίες μιλούν.

Κι έτσι, από τα Διπόταμα και πέρα, άρχισε το “river trekking”.

Η απόσταση που έπρεπε να διανυθεί είναι αυτή που φαίνεται με μωβ σημάδια στο ζωγραφιστό χάρτη:

Δεν είναι μεγάλη όμως στην περιοχή αυτή η Χάλαρη δεν σχηματίζει απλώς τι γνωστές λιβάδες, αλλά κανονικές “βάθρες”, δηλαδή “σκαλιά” γεμάτα νερό που για να προχωρήσει κανείς από το ένα στο άλλο χρειάζεται σκαρφάλωμα, μερικές φορές τύπου “canyoning” αν και -ευτυχώς- όχι τόσο δύσκολο ώστε να χρειάζονται σκοινιά.

Ο λόγος που δεν υπάρχουν φωτογραφίες από αυτό το κομμάτι είναι νομίζουμε προφανής.

Εντέλει έφτασαν στο Ράτσο.

(zoom γενική λήψη που τον αδικεί)

Είναι αδύνατον να μη τον ξεχωρίσεις. Είναι ψηλός τρίπατος καταρράκτης και πιο μπροστά του, καθώς ανεβαίνει κανείς, συναντά μια μακρόστενη λίμνη, τη “μακρύστενη”.

Ωστόσο, για χάρη των τεχνοφρικιών και καθώς η διαδρομή (πέρα από το βελάκι στην αρχή) δεν πρόκειται να σηματοδοτηθεί αφού ουσιαστικά είναι μέσα στο νερό, θα δώσουμε τις συντεταγμένες στο χάρτη Google:

View Larger Map

Για τα υπόλοιπα ο φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους. Θα πούμε μόνο για 'κείνο που δεν φαίνεται καλά στις φωτογραφίες. Καθώς πρόκειται για τρεις αλλεπάλληλες υδατοπτώσεις, τα νερά αναπηδούν παντού μέσα στο μικρό βάραθρο λούζοντας τα πάντα με νέφη σταγονιδίων και ωραίους ιριδισμούς. Εξαιρετικά δροσιστικό ακόμα κι αν κανείς δεν κάνει μπάνιο! Προσθέσετε με τη φαντασία σας λοιπόν αυτό το εφέ στις υπόλοιπες φωτογραφίες:

Συμπέρασμα: ο Ράτσος άξιζε τον κόπο και ήταν άξιος της φήμης του.

Εις το επανιδείν!

Σημειώσεις:

α) η τελευταία φωτογραφική αναφορά που είχαμε από το Ράτσο ήταν όταν φίλοι έκαναν canyoning στην περιοχή από το Φράγμα της Χάλαρης μέχρι τα Διπόταμα. Όμως χρόνια μετά, τα καρφιά δεν εντοπίστηκαν. Ποιός ξέρει;

β) λόγω του φράγματος αλλά και εξαιτίας της ανομβρίας των καλοκαιριών, ας μην ελπίζει κανείς αναγνώστης ότι θα βρει τον Ράτσο όπως φαίνεται σ' αυτές τις φωτογραφίες σε μήνες όπως ο Ιούλιος, ο Αύγουστος ή ο Σεπτέμβριος. Το καλοκαίρι αυτό το κομμάτι της Χάλαρης ξεραίνεται τόσο ώστε η περιοχή γίνεται αγνώριστη.

γ) για το χειμώνα δεν το συζητάμε, canyoning και river trekking σε βάθρες πλημμυρισμένες με ορμητικό νερό είναι απολύτως απαγορευτικά.

Στην Κορυφογραμμή του Αθέρα με τον ΕΠΟΣ Φυλής

 

Τεύχος 11, σελ 8

KEIMENO ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Hλίας Nόκας

Μάιος 2012

Καθώς οι διαδρομές έγιναν σε χιλιοπερπατημένα από μας τοπία και σημαδεμένα μονοπάτια, ζητήσαμε και μας παραχωρήθηκαν 42 επιλεγμένες φωτογραφίες τις οποίες στη συνέχεια ανεβάσαμε στο Φλικρ, αφενός για να επικολληθούν εδώ ανάμεσα στο κείμενο που αντιγράφουμε από το περιοδικό ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ, αφετέρου γιατί λόγω της ποιότητας, αλλά και του 'βιωματικού χαρακτήρα' τους, αποτελούν κατά τη γνώμη μας την καλύτερη "προπαγάνδα" για την προστασία του μοναδικού ορεινού τοπίου της Ικαρίας.

Πριν όμως μπούμε στην αφήγηση, να πούμε ότι η αναζήτηση και η επιλογή των διαδρομών έγινε από δυο έμπειρους ορειβάτες, το Γιώργο και τον Κώστα, γνώστες της Ικαρίας στη διάρκεια του χειμώνα. Κι έτσι λοιπόν θα αρχίσουμε μ' αυτές γιατί είναι πολύ χαρακτηριστικές και σπάνιες χειμωνιάτικες λήψεις.
.

 

Και τώρα το χρονικό της περιπέτειας του Μάη:

"Δεν είχε ακόμα ξημερώσει όταν το γέρικο, σχεδόν όταν το 40χρονο σκαρί του «Ιεράπετρα» έδεσε στο λιμάνι του Αγίου Κηρύκου, στην Ικαρία. 45 αγουροξυπνημένοι ορειβάτες και ορειβάτισσες κατέβηκαν από το πλοίο, ποτέ ο ύπνος στο πάτωμα των καραβιών μέσα στη νύχτα δεν είναι τόσος ώστε να ξεκουραστεί κανείς αρκετά. Είχε πια ανατείλει ο ήλιος όταν με το λεωφορείο φτάσαμε στο χωριό Μαυράτο (460 μ.), απ’ όπου ξεκίνησε η πορεία προς τον Αθέρα."
.

"Μπροστά ο Γιώργος, ο αρχηγός μας. Το μονοπάτι ανηφορικό, με ήπια κλίση, μέσα σε ένα δασωμένο τοπίο, γεμάτο με φτέρες, εκεί όπου οι Ικαριώτες είχαν στα παλιά χρόνια τα αμπέλια τους. Σ’ αυτά τα μέρη παρήγαγαν τον περίφημο «Πράμνιο» οίνο, γνωστό από τα Ομηρικά χρόνια (μ' αυτόν η Κίρκη μέθυσε τους συντρόφους του Οδυσσέα). Ο Πράμνειος οίνος έλκει το όνομά του από τον Πράμνο, δηλαδή το όρος Αθέρα."
.

.

"Η πρωινή ομίχλη εμπόδιζε την ελεύθερη θέα, είχε όμως ευεργετική επίδραση στη διάθεση της ομάδας για την άνοδο μέχρι το Καψαλινό Κάστρο, (800 μ.), απομεινάρι από την περίοδο που οι Γενουάτες πέρασαν από το νησί. Μετά την πρώτη στάση, συνεχίζουμε ανηφορικά και δεν αργούμε να φτάσουμε στην κορυφογραμμή."
.

.
"Η πορεία μας γίνεται προς τα δυτικά, μέσα από μικρά δασωμένα τμήματα μέχρι την κορυφή του Αθέρα (1040 μ.), στη θέση Εφανός. Συνεχίζουμε προς το δυσκολότερο πέρασμα του Αθέρα που αποκαλείται «Κακό Καταβασίδι», διάβαση που γίνεται μέσα στην ομίχλη με τη βοήθεια σκοινιού."
.

.
"Συνεχίζουμε στην εντυπωσιακή κορυφογραμμή και σε κάποιο σημείο φτάνουμε σε ένα κρυφόπέρασμα της νότιας ορθοπλαγιάς. Το «πέρασμα του Φράγγου». Λίγο μετά φτάνουμε στο ερειπωμένο χωριό της Άνω Πλαγιάς (600 μ.). Από εκεί, ακολουθώντας ένα καταπληκτικό χτιστό μονοπάτι περνάμε από επιβλητική,πολύ χαρακτηριστική θέση του Ικαριώτικου τοπίου, την «κόψη της Πούντας»."
.

.
"Σε λίγο, φτάνουμε στον Άγιο Δημήτριο, ένα εκκλησάκι που βρίσκεται σχεδόν πάνω στον επαρχιακό δρόμο που οδηγεί προς τον Εύδηλο. Δύο άτομα αποχωρίζονται και μεταβαίνουν στον Μαγγανίτη οδικώς, εκεί όπου θα γίνει η πρώτη διανυκτέρευση. Μετά από μια σύντομη στάση, η κύρια ομάδα συνεχίζει προς τα δυτικά, διασχίζοντας το δρόμο και μπαίνει στο ‘’δάσος του Ράντη’’. Το δάσος αυτό, από τα μοναδικά του είδους στο Αιγαίο αποτελείται κυρίως από Αριά (Quercus ilex, ένα είδος βελανιδιάς) και Άνδρακλα, δηλαδή ένα σπάνιο είδος κουμαριάς. Πολλά από τα δέντρα έχουν ηλικία πάνω από 300 χρόνια, πρόκειται δηλαδή για ένα αρχαίο δάσος το οποίο απειλείται, επειδή είναι εκτεθειμένο στις σύγχρονες πιέσεις και κυρίως στην αποίμενη κτηνοτροφία."
.

.
"Οδοιπορώντας προς τα δυτικά, φτάνουμε στην περιοχή του «Παπουτσοκρύφτη» εκεί δηλαδή όπου οι κάτοικοι του Μαγγανίτη, όταν πήγαιναν στα πανηγύρια των γειτονικών χωριών, έβγαζαν (έκρυβαν) τα παπούτσια τους για να μην φθείρονται, τέτοια φτώχια υπήρχε στο νησί μέχρι λίγες δεκαετίες πριν... Από τη θέση Σταυρί (633 μ.), ακολουθώντας το κύριο μονοπάτι κατηφορίζουμε προς το Μαγγανίτη, σε μια υπέροχη διαδρομή με θέα στο Αιγαίο την ώρα του δειλινού, μετά από 12άωρη πορεία."
.

 

.
.... όμως εδώ φτάνει η αντιγραφή!

Διαβάστε τα υπόλοιπα στο τεύχος του περιοδικού (ιδιαίτερα το τέλος!) όπου και κάποιες από τις παραπάνω φωτογραφίες. Αν δεν χορτάσετε άγρια ανοιξιάτικη ομορφιά, μπορείτε να δείτε κι άλλες φωτογραφίες σ' αυτό το σετ στο Φλικρ που είναι αφιερωμένο στην εκδρομή του ΕΠΟΣ Φυλής

Τους ευχαριστούμε θερμά για την επίσκεψη!

Στην επόμενη καταχώρηση, θα μιλήσουμε για καταρράκτες, συγκεκριμμένα για τον "κρυφό" και δυσπρόσιτο 'τρίπατο' καταρρακτη "Ράτσο" στο Φαράγγι της Χάλαρης. Επιτέλους "τον έχουμε"!
.

.
Ντοκουμέντα θα δημοσιευτούν εδώ προσεχώς.